آنچه یافت می نشود...

در ممالک فرنگ فرق هست بین هوم و هاوس ،هوم آنجایی است که گرم است، حس دارد،خانواده ات آنجا وقتی دیر میایی نگرانت می شوند،آنجاست که وعده های غذایی فقط صبحانه و شام نیستند، وعده هایی اند برای حرف زدن و آرام شدن یا حتی عصبانی شدن.آنجا می دانی مهم هستی و که برایت مهم اند هرچند نشان ندهی و ندهند و بلاه بلاه بلاه

هاوس اما جایی است که فقط یک ساختمان است ،به آن تعلق خاطر نداری،کشتارگاهی ست که آدم ها شب ها با حرف هایشان هم را سلاخی می کنند و صبح می روند دنبال کار و بدبختی شان لابد.

ما دنبال یک هوم جمع و جور کوچک بودیم،منتها در این شهر هرچه میگردیم هیچ خانه ای حس هوم بودن ندارد که ندارد، کلا یا نیست یا انقد گران است که اصلا فرض محال داشتیم و می توانستیم برویم بچپیم در آن ،خود خانه با ما غریبی می کرد .

الان دنبال یک عدد هاوس ایم ، که خب خدا روشکر آن هم یافت می نشود.

اما من الیاس یالچینتاش نیستم...